Van onze eendagsreporter Annegrit Schuurmans
Prestige slag
Terwijl de avondzon zaterdag 8 april 2017 kleur geeft, komen in grote getale vrouwen en mannen, jongens en meisjes van heinde en ver naar sporthal Den Elshof. Allen met eenzelfde voorliefde voor handbal. Onder het motto van: ‘FF lekker ballen bij de HV Grol, geen tactische wapens maar plezier in het spel’, begint om 19.30 uur de sportieve wedstrijd Dames 1 vs. Oud Heren 1. Een prestige slag van uitzonderlijk formaat. Aankondigingen en flyers met armpje drukkende tegenpolen beloven veel. Beide teams meer dan gebrand op een overwinning. Zelfs paparazzi en reporters hebben zich verschanst tussen het enthousiaste publiek. Vastgelegde wellicht onthullende hoogstandjes van de wedstrijd zullen zeker volgen.
Coaches
‘Good old’ coach Hans wordt opnieuw aangesteld. Boon, Bor, Doperwt, Lutti, Woppie, George, Kokkie Kokie, Moose, Kn’kei, Japie, Ventiel en gewoon Hennie en Leroy zijn de mannen die het moeten doen. Winnen is de opdracht. De uiterst kalme en bekwame drilmeester maakt dat de beginopstelling er eentje is waar je U tegen zegt. Ook de dames hebben twee lieftallige en charmante coaches aan hun team weten te binden. De hunne was wegens verplichtingen verhinderd. Beide gelegenheidscoaches danken hun eeuwige roem aan het erg gedreven zijn in het formeren van het ultieme teamgevoel. Gezelligheid en ‘skik’ boven alles. Inclusief een fruitmomentje onder de tactiekbespreking. Voor dit onderlinge duel hebben de dames zich gehuld in een oranje outfit. Is het om de mannen enigszins af te schrikken of toch voor een oneteamonedream-damesNL-ervaring?
Een plop moment
Na de wederzijdse, uit volle borst gescandeerde ‘Goede avond’ begroeting, klinkt het fluitsignaal. Het publiek schept met toeters en bellen een sfeertje alsof een kampioenschap beklonken moet worden. Spandoeken wapperen. Veiligheidshalve hebben de beide keepers van team gewisseld. Ondanks het goede samenspel van de heren valt het eerste doelpunt aan de zijde van de voortvarend van start gaande dames. Die is binnen, de toon is gezet. De manlijke bewegingen kunnen als houterig toch flitsend worden bestempeld. Daarentegen behoort het voetenspel tot de snelwandel klasse. Uiteraard hebben zij hun goddelijke lichamen mee. Zonder spierbundels, hier en daar welgevormde buikjes. Daar is geen dame tegen opgewassen. Al staan ze zeker hun mannetje. Dapper en niet bang om de confrontatie aan te gaan. Halverwege de eerste helft valt een van de heren op theatrale wijze. Gevloerd en totaal van de wereld. Paniek op alle gezichten en een muisstil publiek. Alle mannen verzamelen zich uit bezorgdheid rondom het slachtoffer. Een toegesnelde toeschouwer komt met de oplossing voor het blessureleed. Het bekende kratje halve liters, gevuld met Radler 0,0%. Een plop moment volgt. Zelfs het lotusslachtoffer knapt zienderogen op. We praten over luttele seconden. Puur voorbeeld van schwalbe. Had zomaar rood kunnen zijn. Tja, het zijn en blijven Grolsen.
4-5 in het voordeel van de mannen na zo’n 20 minuten spelen. Handballen en bier blijkt toch een minder geschikte combinatie. Oprispingen verstoren het wedstrijdritme en wissels worden minuut na minuut ingezet. Het tempo van de mannen daalt tot het niveau stapvoets. Toch wordt de rust ingegaan met een 8-10 voor de paars hemden. Een significant verschil tijdens de peptalks. Voor de dames een vitamine- en mineraalrijke banaan, terwijl de mannen de intensiteit en het karakter van de groene knalpot bepalen. Alsof ze die nog niet kennen. De overeenkomst het beruchte caloriegehalte.
Hieperdepiep
Volgens een jeugdige supporter, met een duidelijke voorkeur voor de dames, zijn de heren in het begin van de tweede helft veel beter. “Dat komt omdat ze helemaal hieperdepiep zijn van het bier”, haar simpele beredenering. De wedstrijd gaat gelijk op, een kwartier voor het einde is de stand 15-17. Dan komt plots, als een duveltje uit het doosje, de normaal blauw getinte ‘Forrest Gump’ uit de startblokken. Een paar bloedsnelle breakouts en hoogstaande soloacties zorgen voor een doelpuntenverschil van 5. De uiteindelijke eindstand 18-26 in het voordeel van het herengelegenheidsteam. Met een vrolijke ‘high five’ worden de mannen gefeliciteerd met de triomfantelijke zege. Een staande ovatie van het publiek.
‘Wissel’beker
Kort na het eindsignaal en een snelle douchebeurt belanden de mannen op hun vertrouwde plek in de kantine. Druppelsgewijs, gemiddeld zo’n half uur later, komen de dames binnen gekakt. Twee heerlijke, door Boon zelfgebakken appeltaarten vinden gretig aftrek en smaken naar meer. Bier, wijn, whatever! De gezamenlijke proost op de goede afloop wordt ingeluid met een saluti probati: “hangt ie niet dan staat ie, hupsakee daar gaat ie”. Later op de avond wordt aan de bar het idee geopperd om voor dit, inmiddels vastgesteld, jaarlijks terugkerende evenement een wisselbeker beschikbaar te stellen. “Ja, puik idee” volgens een van de heren. “Alleen wissel mag weggelaten worden” zijn nuchtere opmerking. Een grote glimlach op zijn smoel. Mooie jennerij. Van de laatste kleine uurtjes wordt geen schriftelijk verslag uitgebracht. Lijkt mij een wijs besluit.
We bedanken de scheidsrechter en de tegenstanders, de wedstrijdtafel en het uitzinnige publiek met een welgemeend “Tot ziens!”
